کشف قدیمی‌ترین سیاهچاله جهان هستی
تاریخ انتشار: ۱۵ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۵۷۵۸۰
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، کشف یک سیاهچاله تشکیل یافته در ۵۷۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ «مهبانگ» (بیگ‌بنگ) می‌تواند به دانشمندان در زمینه شناخت بهتر این غول‌های مکنده فضایی یاری برساند. بسیاری از کهکشان‌ها یک اَبَرسیاهچاله در مرکز خود دارند، اما مشخص نیست که این سیاهچاله‌ها دقیقا چگونه تا این حد عظیم و غول‌آسا شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این حال مشاهدات انجام شده با تلسکوپ جیمز وب یک ابرسیاهچاله فعال را شناسایی کرده که معادل ۱۰ میلیون برابر خورشید جرم دارد و با مکیدن مواد و اجرام از محیط پیرامونی خود در فضا به طور مداوم در حال بزرگتر شدن است.
این سیاهچاله در داخل یکی از اولین کهکشان‌های شناسایی شده با نام CEERS_۱۰۱۹ کشف شده است و شناسایی آن می‌تواند به یکی از بزرگترین معما‌های علم فضا مربوط به دوران اولیه پیدایش جهان هستی پاسخ دهد؛ اینکه چگونه سیاهچاله‌ها در بامداد کیهانی (Cosmic Dawn) در مدت کوتاهی تا چنان اندازه‌های بزرگی رشد کردند.
«ربکا لارسن» متخصص فیزیک نجومی از دانشگاه تگزاس آمریکا در ابتدا در حال مشاهده کهکشان یادشده به عنوان بخشی از تحقیقات مربوط به نور تولیدشده توسط تشکیل ستارگان در کیهان اولیه بوده است.
گمان می‌رود که این نور بر اثر یونیزاسیون هیدروژن خنثی با فعالیت تشکیل ستارگان ایجاد می‌شود. کیهان اولیه مملو از غبار هیدروژن خنثی بوده که از انتشار نور جلوگیری می‌کرده است. تنها بعد از یونی شدن این هیدروژن بود که نور توانست آزادانه جریان یابد.
این دوره یونیزاسیون مجدد (Reionization) بطور کامل شناخته نشده، اما دانشمندان می‌دانند که در مدت یک میلیارد سال اول پس از مهبانگ (در ۱۳.۸ میلیارد سال پیش) روی داده است. دیدن چنین زمان دوری در کیهان اولیه دشوار است. کهکشان CEERS_۱۰۱۹ و چند مورد دیگر از کهکشان‌های اولیه هدف‌های خوبی برای این تحقیقات هستند.
قدیمی‌ترین سیاهچاله جهان هستی شناسایی شد
کهکشان یادشده در سال ۲۰۱۵ با داده‌های تلسکوپ «هابل» شناسایی شد، اما اطلاعات جزئی‌تر از آن به دست نیامده است. نور‌های اولیه جهان کیهانی بر اثر گسترش کیهان وارد طیف مادون قرمز شده‌اند و برای تحقیق درباره آن‌ها به ابزار مادون قرمز مانند تلسکوپ جیمز وب نیاز است. این تلسکوپ تنها برای یک ساعت کهکشان یادشده را تحت رصد قرار داده و داده‌هایی ارائه کرده است. لارسن می‌گوید که از میزان اطلاعات به دست آمده تحت تاثیر قرار گرفته است. او می‌گوید: ما دوردست‌ترین هسته کهکشانی فعال (AGN) و دورترین سیاهچاله فعال اولیه را کشف کردیم.
به نقل از «ساینس‌الرت»، این محققان با نگاه به ابرسیاهچاله در کهکشان CEERS_۱۰۱۹ بر این گمان هستند که این شئ یا جرم (سماوی) بر اثر فروپاشی یک جرم بزرگ مانند یکی از اولین ستاره‌ها در آن کهکشان شکل گرفته است. آن ستارگان نسبت به ستارگان امروزی بسیار بزرگتر بوده اند و از این رو سیاهچاله ناشی از چنان فروپاشی، در مسیر تبدیل به یک سیاهچاله بسیار بزرگ قرار داشته است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: سیاهچاله
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۵۷۵۸۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تصویر روز ناسا: تلسکوپ‌های کمکی زیر آسمان پرستاره جنوب
با وجود شباهت به R2D2، ربات محبوب جنگ ستارگان (Star Wars)، این سه سازه هیچ ارتباطی به دنیای خیالی جرج لوکاس یا ربات‌هایی که می‌شناسید، ندارند. این سازه‌ها در رصدخانه پارانال واقع در صحرای آتاکامای شیلی قرار دارند و تلسکوپ‌های کمکی 1.8 متری را جای داده‌اند. تلسکوپ‌های کمکی برای تداخل‌سنجی مورداستفاده قرار می‌گیرند و به کمک ۴ تلسکوپ ۸ متری VLT می‌آیند. جهت تداخل‌سنجی، نور هر تلسکوپ با سیستمی از آینه‌ها در تونل‌های زیرزمینی هدایت می‌شود تا در نقطه کانونی مشترکی به هم برسند.
تداخل‌سنجی، تکنیک خلاقانه‌ای است که در آن، نور گردآوری‌شده از چند تلسکوپ کوچک با هم تداخل داده می‌شود تا تصویر تلسکوپ بسیار بزرگ‌تری که قطر آن با بیشترین فاصله بین تلسکوپ‌های کوچک برابری می‌کند، شبیه‌سازی شود. البته همان‌طور که انتظار دارید، این تکنیک فقط برای اجرام نسبتا پرنور قابل استفاده است، اما تفکیک بسیار بالایی را به ارمغان می‌آورد.
در حال حاضر، ۴ تلسکوپ کمکی (AT) عملیاتی‌اند؛ هرکدام مجهز به انتقال‌دهنده‌ای است که تلسکوپ را در امتداد مسیرهای ازپیش‌تعیین‌شده حرکت می‌دهد و با فراهم آوردن چینش‌های مختلف در ترکیب با تلسکوپ‌های ثابت ۸ متری، تداخل‌سنجی را در ابعاد مختلفی امکان‌پذیر می‌کند، به‌طوری‌که در بهترین حالت تصویری متناظر با تلسکوپ ۲۰۰ متری تهیه می‌شود.
بر فراز این سه تلسکوپ کمکی، ابرهای ماژلانی بزرگ و کوچک را می‌بینید، کهکشان‌های اقماری راه‌شیری که به‌ترتیب ۱۷۰هزار سال‌نوری و ۳۰۰هزار سال‌نوری با ما فاصله دارند. ستارگان شباهنگ و سهیل نیز که به‌ترتیب روشن‌ترین ستارگان شب‌های زمین به شمار می‌روند، در این تصویر دیده می‌ؤوند.
تابش سبزرنگی که بر فراز افق می‌بینید، «هواتاب» نام دارد. جو زمین در طول روز، گرم می‌شود و پس از غروب خورشید و کاهش دما، این انرژی اضافی را به شکل تابش سبزرنگ ضعیفی منتشر می‌کند که هواتاب خوانده می‌شود. با گذشت پاسی از شب، هوا نیز خنک می‌شود و هواتاب، ناپدید می‌شود. صحرای آتاکاما در ارتفاع بیش از ۵۰۰۰ متری از سطح آب‌های آزاد، پشت دیواره رشته‌کوه آند در آمریکای جنوبی (شیلی) واقع شده و یکی از بهترین مناطق رصدی زمین به شمار می‌رود.
اعتبار تصویر و حق چاپ: یوری بلتسکی، رصدخانه کارنگی لاس کامپاناس، پروژه جهان در شب (TWAN). برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، اینجا را کلیک کنید.
منبع: تصویر روز ناسا
۵۴۵۴
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902786
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلالهای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت